مروری تحلیلی بر چگونگی اندازه گیری پیوستگی اکولوژیکی به منظور حفاظت از تنوع زیستی در شهرها

بر اثر رشد و توسعه در مناطق شهری، ساختار  زیستگاههای بسیاری از جانوران تغییر کرده و  زیستگاهها تکه تکه و مجزا  شدهاند. پیوستگی بین  زیستگاههای شهری برای بقای بسیاری از جانوران حیاتی و در حرکت  گونههای جانوری از مکانی به مکان دیگر موثر است. حرکت جانوران در سطح شهر سبب  جابهجایی  ژنها و در نتیجه بهبود تنوع زیستی و حمایت از  جمعیتهای جانوری  بزرگتر در مقیاس کلان  میشود. تاکنون،  روشهای متعددی جهت ارزشیابی پیوستگی تدوین شده است. با وجود این، انتخاب  مناسبترین روش برای کاربرد در سیمای سرزمین شهری هنوز  بهعنوان یک مساله باقی است. هدف از این تحقیق، ارایه روشی اصلح جهت ارزشیابی پیوستگی در منطقه شهری به منظور حمایت از تنوع زیستی جانوران است. به همین منظور، ابتدا ماهیت و چیستی پیوستگی بررسی شده و تعریفی مشخص از پیوستگی ارایه خواهد شد. سپس، با مرور بررسی های مرتبط، معیارهای لازم جهت ارزشیابی پیوستگی مشخص خواهد شد. همچنین،  روشهایی که  تاکنون جهت ارزشیابی پیوستگی به کار برده شده است، مرور و دسته بندی  میشود. با سنجش  روشهای  مرورشده با معیارهای لازم،  قابلیتهای  روشهای مختلف به بحث گذاشته  میشود و روش اصلح انتخاب  میشود. به عنوان نتیجه این مطالعه، کاربرد توامان تئوری گرف و  مدلسازی حداقل هزینه، در نظر گرفتن  ویژگیهای حرکتی جانوران مختلف در مطالعه پیوستگی را ممکن  میسازد و بیشتر معیارهای لازم برای بررسی پیوستگی را برآورده می سازد. این چارچوب، به عنوان الگویی جهت ارزشیابی پیوستگی اکولوژیکی و شناخت  اولویتهای حفاظت و مرمت پیوستگی در منطقه شهری پیشنهاد  میشود.